ایرانیان به تورم بالا و افزایش قیمت عادت کرده اند ، اما روندهای کلان اقتصادی اخیر بی سابقه است.
مردم در 3 ژانویه 2018 میوه و سبزیجات را در پایتخت ایران تهران خریداری می کنند. - Atta Kenare/AFP از طریق Getty Images
نرخ تورم رسمی ایران به اوج جدیدی رسیده است. مرکز آماری ایران (SCI)-آژانس اصلی آمار کشور-نرخ تورم ماهانه 12. 2 ٪ و نرخ نقطه به نقطه 52. 5 ٪ را برای ماه ایران در تاریخ 21 ژوئن گزارش داد. هر دو تعداد رکورد دارند.
نرخ تورم ماهانه تغییرات در شاخص قیمت مصرف کننده-بر اساس یک سبد کالای کالایی-را طی 30 روز از 22 مه تا 21 ژوئن گزارش می دهد. یک خانواده متوسط ایرانی 10 ٪ از قدرت خرید خود را در این دوره 30 روزه از دست دادند. مصرف کنندگان ایرانی در مقایسه با بهار سال 2021 50 ٪ بیشتر برای همان محصولات پرداخت می کنند. از دست دادن درآمد واقعی و قدرت خرید برای بسیاری از خانواده های ایرانی قابل توجه و برگشت ناپذیر است.
به طرز نگران کننده ای ، تورم هیچ نشانه ای از کند شدن را نشان نمی دهد. نرخ تورم ماهانه تقویم ایران در آخرین ماه بهار در مقایسه با ماه قبل چهار برابر شده است. میانگین سالانه 39. 4 ٪ است و پیش بینی می شود قبل از پایان سال ایران یا تا اول آوریل 2023 به 50 ٪ برسد. خانواده های ایرانی برای ماه های دشوار آماده می شوند. شبکه های اجتماعی پر از به روزرسانی در مورد قیمت های برنج ، لبنیات ، نان و سایر موارد ضروری است.
چرا اقتصاد ایران چنین تورم بالایی را تجربه می کند؟
برخی از تحلیلگران تحریم های ما را مقصر می دانند. برخی دیگر به تصمیم دولت ایران مبنی بر کاهش نرخ رسمی ارز از 42000 ریال ایرانی (IRR) به یک دلار آمریکا (USD) استناد می کنند تا قیمت ضروریات و مواد غذایی را تعیین کند. این ناظران بر این باورند که تصمیم دولت رئیس جمهور ابراهیم ریزی برای اتخاذ رویکرد بازار بالاخره موج تورمی را منتشر کرده است. آنها امیدوارند که قیمت ها در سال تقویم ایران تثبیت شود. با این حال ، حقیقت تا حدودی پیچیده است و نرخ ارز چنین نرخ تورم بالایی را توضیح نمی دهد.
در بازار آزاد ، نرخ ارز 281،000 IRR/USD است و تقریباً هفت برابر بیشتر از نرخ رسمی ارز است. وب سایت دیگری ، Bonbast ، آن را با شماره 315،000 IRR/USD ، تقریباً هشت برابر بیشتر از نرخ رسمی ارز گزارش می دهد. افزایش روزافزون نرخ ارز نشان دهنده افزایش قابل توجهی در نوسانات و ریسک درگیر در مبادله ارز در ایران است.
با این حال ، این سیاست جدید دولت در بازار ارز نیست که قیمت ها را افزایش داده است. مثل همیشه ، تورم یک مسئله پولی است. دولت ایران برای جبران خسارت درآمدهای نفتی و فعالیتهای اقتصادی ، عرضه پول را افزایش داده است. دولت کشوری ادعا می کند که کسری بودجه 4800 تریلیون IRR (معادل 17. 5 میلیارد دلار) را بدون وام گرفتن از بانک مرکزی ایران (CBI) یا افزایش عرضه پول حل کرده است. با این حال ، CBI هنوز داده های پولی خود را برای زمستان سال 2022 منتشر نکرده است.
اما مقصر دیگری نیز وجود دارد. هیچ دولت ایرانی تاکنون با شکاف ها و ناکارآمدی شبکه های توزیع ایران و زنجیره های تأمین برخورد نکرده است. دخالت های عادت دولت ایران در بازار شبکه های تحت کنترل دولت را ایجاد کرده است ، با رقیب بخش خصوصی یا از بین بردن آنها. نتیجه هزینه بیشتری برای توزیع کالاها و فرصت های رسیده برای فساد و بازارهای سیاه در سراسر کشور بوده است. گزارش های اخیر SCI میزان تورم سالانه در مناطق روستایی 58. 2 ٪ را در مقایسه با 51. 4 ٪ برای مناطق شهری قرار داده است. از آنجا که دولت رویکرد خود را برای قیمت گذاری سبد مصرف تجدید نظر می کند ، تعجب می کند که آیا برنامه ای برای ترمیم شبکه توزیع ناکارآمد ایران دارد یا خیر. اگر چنین برنامه هایی وجود داشته باشد ، آنها هنوز به صورت عمومی اعلام نشده اند.
همچنین ، هنگامی که درآمدهای نفتی ایران از افزایش هزینه های عمومی عقب مانده است ، سیاستگذاران به طور فزاینده ای به درآمدهای مالیاتی متکی هستند و حاشیه سود را برای بخش خصوصی کاهش می دهند. بسیاری از مشاغل ایرانی نمی توانند افزایش مالیات را بپردازند در حالی که به دنبال نسخه های دولت برای افزایش دستمزدهای اسمی هستند.
به همه اینها ، باید احساس غم و اندوهی را به آن اضافه کرد. ایرانیان امیدوار بودند که سریعاً به برنامه جامع عمل مشترک عمل کنند ، زیرا هاردینرها همه شاخه های دولت را به تصرف خود درآوردند. متأسفانه ، چنین امیدهایی دیگر وجود ندارد. در هر صورت ، تمام سیگنالهایی که آنها دریافت می کنند در افزایش احتمالی هزینه مواد اولیه ، ماشین آلات و نیروی کار. و با افزایش هزینه تولید ، بسیاری انتظار دارند که در عرضه کل محصولات و خدمات کاهش یابد و در عین حال افزایش قیمت ها ، مقادیر محصولات موجود را کاهش دهد.
تجربه به نسل مصرف کنندگان ایرانی آموزش داده است که چگونه می توانند از افزایش قیمت ها زنده بمانند. با این حال ، از آنجا که تقاضا برای کار کاهش می یابد و خانوارهای ایرانی درآمد واقعی را تجربه می کنند ، تعجب می کند که آیا مصرف کنندگان ایرانی می توانند خیلی طولانی تر نگه دارند.
